Het is inmiddels alweer een jaar geleden dat in Nederland de eerste patiënt met coronaklachten werd opgenomen in een ziekenhuis. Waarschijnlijk kunnen veel mensen zich dit moment ook nog herinneren en roept dit direct veel herinneringen op aan het bijzondere jaar dat achter ons ligt. Voor velen een lastig en ongezellig jaar waarin we minder konden delen met anderen, voor sommige mensen een heel moeilijk jaar met daarin ‘verlies’ en voor anderen toch ook een goed jaar met positieve herinneringen aan deze coronatijd.

Hoe hebben we God ervaren in deze bijzondere tijd? Was hij er voor ons bij? Inmiddels zijn we al enige weken in de 40-dagen tijd en zijn we op weg naar het licht van Pasen. Een tijd om even stil te staan, te herinneren wie God was en te zoeken naar wie God is. 

In de bijbel gaat het ook regelmatig over ‘herinneren’ en wordt op verschillende plaatsen geschreven over gedenkstenen. Zo geeft God Jozua de opdracht dat er twaalf gedenkstenen vanuit de Jordaan opgericht moeten worden, als herinnering van het wonder dat God heeft gedaan in het leven van de Israëlieten. Namelijk dat het gehele volk droog door de Jordaan het beloofde land in heeft kunnen trekken. Een wonderlijke gebeurtenis die van generatie tot generatie herinnerd moet blijven worden. Ook wij mogen onze wonderlijke gebeurtenissen of mooie momenten met God markeren. We mogen ‘gedenkstenen’ oprichten, zodat de verhalen van onze gebeurtenissen met God die we met Hem meemaken een getuigenis worden van Zijn grootheid,  liefde en trouw. Natuurlijk hoeft dit niet letterlijk een steen te zijn. Je kunt het bijvoorbeeld in een schriftje schrijven of belangrijke gebeurtenissen in gedachten bewaren. Dat kan een gebedsverhoring zijn, of een bemoediging op het juiste moment. Van die bijzondere momenten dat God liet weten: ‘IK BEN met jou!’